NADH – Technische uitleg

Nicotinamideadeninedinucleotide (NADH) is een biochemische elektronendrager. Het is een co-enzym dat voorkomt in de cellen van alle levende wezens.

Deze verbinding is een dinucleotide: ze bestaat uit twee nucleotiden die verbonden zijn via hun fosfaatgroepen. Het ene nucleotide bevat een adeninebase, het andere een nicotinamide.

Het komt voor in twee soorten: NAD+ en NADP+ (nicotinamideadeninedinucleotidefosfaat) dat een extra veresterde fosfaatgroep op de 2′-OH-groep van de adenosine draagt.

Het verschil tussen beide moleculen ligt bij de functie ervan. Meestal fungeert NAD+ als cofactor bij katabole reacties (afbraak), terwijl NADP+ dienstdoet bij anabole reacties (opbouw). Daarnaast wordt NAD+ bij dissimilatie gebruikt en NADP+ bij fotosynthese.

NADH (gereduceerd nicotinamideadeninedinucleotide) is de gereduceerde vorm van NAD+ en NADPH (gereduceerd nicotinamideadeninedinucleotidefosfaat) is de gereduceerde vorm van NADP+. De met een proton en elektron opgeladen moleculen zijn dan NADH en NADPH die optreden als elektronendonor. Deze elektronendonoren dienen als een soort van mobiele energiestockage. Die energie komt terug vrij wanneer NADH of NADPH zich terug omgezet wordt naar NAD+ en NADP+.

KRACHTIG ANTIOXIDANT

NADH is aanwezig in elke levende cel, dierlijk of plantaardig. Het is dus onderdeel van onze dagelijkse voeding. Het werd al ontdekt in 1905 en wordt als één van de belangrijkste co-enzymen gezien – daarom heeft men het ook co-enzym 1 genoemd.

HOE WORDT NADH IN VIVO GEPRODUCEERD

NADH bestaat uit nicotinamide (vitamine B3) en ADP (adenosine difosfaat). Nicotinamide is een precursor van NADH waarvan het in het lichaam gevormd wordt wanneer voeding wordt verteerd en afgebroken in suiker, aminozuren en lipiden. De waterstof, die voortkomt uit de afbraak van deze stoffen, wordt omgezet in NADH via een metabolisch mechanisme die de citroenzuurcyclus genoemd wordt. Hoge doseringen van vitamine B3 kunnen NADH niet vervangen. Vitamine B3 laat geen van de positieve effecten zien die wel met NADH geconstateerd zijn.

EFFECTIEF NADH

Als biologische vorm van waterstof is NADH een zeer gevoelige substantie die niet alleen met zuurstof reageert, maar ook met vele andere chemische stoffen. Om deze redenen was het nooit overwogen voor therapeutische toepassing. Na vele jaren van grondig onderzoek, heeft men succesvol een formulering kunnen vervaardigen die stabiel is en goed opgenomen wordt door het darmsysteem. Deze formule heeft wereldwijd meer dan 30 patenten gekregen. Niet alleen de samenstelling, maar ook het productieproces zorgen ervoor dat NADH stabiel is gekregen. Alleen het mengen met vul- en stabiliserings-stoffen, leidt niet tot een stabiel product; het product zal dan binnen enkele weken snel afbreken.

NADH is gemaakt van gist, dat zeer rijk is aan NAD (nicotinamide dinucelotide), de ge-oxideerde vorm van NADH. De NAD wordt chemisch of biologisch gereduceerd om NADH te vormen, hetgeen gezuiverd is door verschillende kristallisatieprocedures. Het uiteindelijke product heeft een zuiverheid van 93 tot 98 procent NADH zonder sporen van gist.

FUNCTIES / TOEPASSINGEN

NADH is de co-factor voor meer dan 1000 enzymen in het lichaam. De belangrijkste biologische functies zijn:

  • Cellulaire brandstof voor energieproductie
  • DNA herstel en celregeneratie
  • Verbetering van het cellulaire immuunsysteem
  • Stimulator van dopamine-, adrenaline- en norepinefrine biosynthese
  • Krachtig Antioxidant

Endogene zuurstof- en stikstof vrije radicalen worden verondersteld een beslissende rol te spelen in een aantal ziekten zoals neurodegeneratieve afwijkingen, arteriosclerose en kanker.
Direct werkende antioxidanten beperken de werking van vrije radicalen door ze te vangen. In de biochemie staat NAD(P)H bekend als de hydride (negatief geladen elektrische deeltjes waterstof) donor in een grote variëteit van enzymatische processen.

Elk levende cel heeft energie nodig om in leven te blijven. Dit kan via glycolyse of via oxidatie. Deze verbranding gebeurt via reductie- en oxidatieprocessen, het redox-mechanisme. Reductie is het toevoegen van elektronen en oxidatie het onttrekken daarvan.

NADH ALS INDIRECT WERKEND ANTIOXIDANT

Indirect werkende antioxidanten hebben geen interactie met de aanvallende radicalen of met de biomolecule radicalen. Ze dragen bij aan het antioxidatieve potentieel van de cel door ge-oxideerde antioxidanten te regenereren. NADH is een welbekend voorbeeld hiervan. NADH levert een molecuul voor het geoxideerde glutathion, welke vervolgens de belangrijkste antioxidant voor de cel vormt: gereduceerd glutathion. Deze stof kan geoxideerde vitamine C regenereren tot actieve vitamine C, welke weer geoxideerde vitamine E kan regenereren tot actieve vitamine E. Enkele moleculen van NADH hebben dus een vergaande – indirecte – invloed op de antioxidatieve verdediging van het lichaam tegen vrije radicalen.

NADH ALS DIRECT WERKEND ANTIOXIDANT

Direct werkende antioxidanten, zoals vitamine E, vitamine C en glutathion, neutraliseren oxiderende radicalen met twee onafhankelijke mechanismen.
1) In het klassieke antioxidatieve mechanisme vangt het antioxidant snel de aanvallende radicalen en vernietigt daarbij het destructieve pad. Dit mechanisme veronderstelt dat het restant van de door de antioxidant uitgeschakelde radicaal onschadelijk is.
2) De antioxidant vangt niet de aanvallende, oxiderende radicaal aan, maar regenereert de geoxideerde biomolecule, in de meeste gevallen door de in eerste instantie gevormde biomolecule radicaal opnieuw te regenereren (reparatiefunctie).
Wanneer er verschillende typen van aanvallende radicalen betrokken zijn bij het afbraak-proces, heeft de reparatiefunctie een groot voordeel. Een effectieve bescherming van de biomolecule via het reparatiemechanisme kan vaak al bereikt worden met zeer lage concentraties van de antioxidant.
Hoewel de reparatie functie een grote antioxidante capaciteit bezit, hangt het succes af van de wijze waarop de ongewenste radicalen de doelmoleculen aanvalt.

In het protoplasma van veel celtypen komen concentraties voor van de drie vermeende antioxidanten glutathion, vitamine C en NADH. De hogere concentraties van zowel glutathion als vitamine C in samenhang met de lage concentratie NADH, sluit enige direct antioxidatieve functie van NAD(P)H in het protoplasma blijkbaar uit. Echter, in menselijke erytrocyten is NAD(P)H voornamelijk gebonden aan oplosbare macromoleculen. Dit gebonden NAD(P)H kan om twee redenen, die tot op heden niet overwogen zijn, belangrijk zijn als een antioxidant.
Ten eerste kan gebonden NAD(P)H fungeren als intramoleculaire antioxidant. Ten tweede zou binding met proteïne NADH gevoeliger kunnen maken te reageren met radicalen.

NADH REMT AUTO-OXIDATIE VAN DOPAMINE

De neurotransmitter dopamine oxideert spontaan in het lichaam, een fenomeen dat auto-oxidatie genoemd wordt. Gedurende dit proces worden cytotoxische stoffen, die een chemische reactie kunnen verwekken, gevormd die bepaalde delen van de hersenen kunnen beschadigen. Auto-oxidatie komt aanmerkelijk vaker voor bij oudere personen. Daar NADH de auto-oxidatie van dopamine kan remmen, zou het een nuttig gereedschap zijn om de schade van bepaalde delen van het brein te verminderen of voorkomen. Het zou dus de celdood en weefseldegeneratie kunnen uitstellen.

CoQ10 EN NADH

NADH is de krachtigste antioxidant. Dit kan objectief gemeten worden door de zogenaamde redox potentieel. Hoe negatiever dit potentieel is hoe groter de antioxidante capaciteit. NADH en NADPH hebben het hoogste redox potentieel van alle biologische stoffen. Daar tegenover staat dat co-enzym Q10 een positief redox potentieel heeft en daarom geen antioxidant is. Het kan een antioxidant worden in het lichaam wanneer het gereduceerd is.
Deze reductie wordt alleen bereikt in de cel en uitsluitend door NADH. Dit houdt in dat de inname van co-enzym Q10 niet erg zinvol is, tenzij de organismen voldoende hoeveelheden cellulair NADH beschikbaar hebben om CoQ10 te reduceren en er een antioxidant van te maken.
Wanneer CoQ10 ingenomen wordt zonder een evenredige dosis NADH, kan de cel uitgeput worden van NADH, daarbij een tekort aan celenergie veroorzaken en eerder neigen naar degeneratie.

DE IMMUUNFUNCTIE

Ons immuunsysteem is gebaseerd op de activiteiten van speciale witte bloedcellen zoals de T-lymfocyten, de B-lymfocyten en de macrofagen. Deze laatste soort is verantwoordelijk voor het elimineren van vreemde, ongezonde stoffen welke de cellen willen binnendringen.
Tijdens dit eliminatieproces vindt een aanmerkelijk hogere metabolische activiteit plaats, waarbij zuurstof wordt gebruikt. Het grootste deel van de zuurstof wordt omgezet naar superoxide en waterstof peroxide, die in staat zijn virussen en bacteriën te vernietigen. In dit proces worden grote hoeveelheden NADH gebruikt.

In samenwerking met een onderzoekscentrum in Berlijn werd vastgesteld dat NADH de productie van Interleukin-6 (IL-6) in menselijke witte bloedcellen stimuleert in een dosisafhankelijke wijze tot vijftienduizendvoud. Van IL-6 is bekend dat het een neurobeschermende factor is. Door het verhogen van IL-6 in het lichaam, worden de zenuwcellen beter beschermd en is de kans op ontwikkeling van de ziekte van Alzheimer of Parkinson lager dan bij mensen met een tekort aan NADH.

Al meer dan 100 jaar hebben wetenschappers laten zien dat NADH een essentieel co-enzym is via verschillende metabolische mechanismen, inclusief de indirecte antioxidante werking.
Nu wordt ook aangetoond dat het als direct werkend antioxidant zeer belangrijk is in de mitochondriale matrix door vrije radicalen te vangen en de door biomoleculen verkregen radicalen te repareren.

Prof.dr.  Hademar Bankhofer heeft een boekje gepubliceerd: Der Lebensnotwendige Zellwirkstoff hierin wordt uitgelegd, net zoals hierboven beschreven hoe het werkt.

Dr Hammer heeft enkele informatie op YouTube staan:

Producten zijn o.a. op onze Duitse website te bestellen: http://www.kaufhaus-der-gesundheit.de

Literatuur:
Kirsch, M. and De Groot, H.; NAD(P)H, a directly operating antioxidant?; FASEB Journal; July 2001; 15; 1569-1574.